۱۳۸۷ مرداد ۱۳, یکشنبه

ولادت امام حسين ع




َاعُوذُ بِاللّه مِنَ الشَّيطانِ الرَّجيم
بِسمِ اللّهِ الرّحمنِ الرّحيم

سلام-خسته نباشيد ولادت امام حسين ع را تبريك ميگويم،اميدوارم اين ولادت آخرين تبلور مولا قبل از ظهور حجت الله حضرت مهدي عج ارواحنا فداه باشد،ان شا الله /التماس دعا براي ظهور مولا

متن:

سومين‌ فرزند برومند حضرت‌ على‌ ودر روز سوم‌ ماه‌ شعبان‌ سال‌ چهارم‌ هجرت‌ فاطمه‌، كه‌ درود خدا بر ايشان‌ باد، در خانه‌ وحى‌ و ولايت‌ چشم‌ به‌ جهان‌ گشود. چون‌ خبر ولادتش‌ به‌ پيامبر گرامى‌ اسلام‌ (ص‌) رسيد، به‌ خانه‌ حضرت‌ على‌ (ع‌) و فاطمه‌ را فرمود تا كودكش‌ را بياورد. اسما او را در پارچه‌اى‌ سپيد (س‌) آمد و اسما پيچيد و خدمت‌ رسول‌ اكرم‌ (ص‌) برد، آن‌ گرامى‌ به‌ گوش‌ راست‌ او اذان‌ و به‌ گوش‌ چپ‌ او اقامه‌ گفت‌. به‌ روزهاى‌ اول‌ يا هفتمين‌ روز ولادت‌ با سعادتش‌، امين‌ وحى‌ الهى‌، جبرئيل‌، فرود آمد و گفت‌: سلام‌ خداوند بر تو باد اى‌ رسول‌ خدا، اين‌ نوزاد را به‌ نام‌ پسر كوچك‌ هارون‌ (شبير) چون‌ على‌ براى‌ تو بسان‌ هارون‌ (5) كه‌ به‌ عربى‌ (حسين‌) خوانده‌ مى‌شود نام‌ بگذار. براى‌ موسى‌ بن‌ عمران‌ است‌، جز آن‌ كه‌ تو خاتم‌ پيغمبران‌ هستى‌. و به‌ اين‌ ترتيب‌ نام‌ پرعظمت‌ "حسين‌" از جانب‌ پروردگار، براى‌ دومين‌ فرزند فاطمه س‌ انتخاب‌ شد. به‌ روز هفتم‌ ولادتش‌، فاطمه‌ زهرا كه‌ سلام‌ خداوند بر او باد، گوسفندى‌ را براى‌ كشت‌، و سر آن‌ حضرت‌ را تراشيد و هم‌وزن‌ موى‌ سر او فرزندش‌ به‌ عنوان‌ عقيقه‌ نقره‌ صدقه‌ داد.
منبع: كتاب زندگي نامه ي امام حسين (ع)
متن پيوست: گاهى بعضى از مسيحيان مى گويند اگر ما مسيح(عليه السلام) را ابن الله مى گوئيم درست مانند آن است كه شما به امام حسين(عليه السلام) ثارالله و ابن ثاره (خون خدا و فرزند خون خدا) مى گوئيد و يا در پاره اى از روايات به على (عليه السلام) يدالله اطلاق شده است.
ولى بايد گفت: اولاً اين اشتباه بزرگى است كه بعضى «ثار» را «خون» معنى كرده اند، زيرا ثار هيچگاه در لغت عرب به معنى خون نيامده است بلكه به معنى «خونبها» است، (در لغت عرب به خون، «دم» اطلاق مى شود) بنابراين «ثارالله» يعنى اى كسى كه خونبهاى تو متعلق به خدا است واو خونبهاى تو را مى گيرد، يعنى تو متعلق به يك خانواده نيستى كه خونبهاى تو را رئيس خانواده بگيرد و نيز متعلّق به يك قبيله نيستى كه خونبهاى تو را رئيس قبيله بگيرد تو متعلق به جهان انسانيت و بشريت مى باشى، تو متعلق به عالم هستى و ذات پاك خدائى، بنابراين خونبهاى تو را او بايد بگيرد، و همچنين تو فرزند على بن ابيطالب هستى كه شهيد راه خدا بود و خونبهاى او را نيز خدا بايد بگيرد.
ثانياً اگر در عبارتى در مورد مردان خدا تعبير مثلا به يدالله شود قطعاً يك نوع تشبيه و كنايه و مجاز است، ولى آيا هيچ مسيحى واقعى حاضر است ابن الله بودن مسيح را يك نوع مجاز و كنايه بداند مسلماً چنين نيست زيرا منابع اصيل مسيحيت ابن را به عنوان «فرزند حقيقى» مى شمرند و مى گويند: اين صفت مخصوص مسيح (عليه السلام) است نه غير او، واينكه در بعضى از نوشته هاى سطحى تبليغاتى مسيحى ديده مى شود كه ابن الله را به صورت كنايه و تشبيه گرفته اند بيشتر جنبه عوام فريبى
دارد.(1) (2)
1 ـ قاموس مقدس طبع بيروت صفحه 345
2 ـ تفسير نمونه 4/229



دانلود كتاب:
مطالعه ي متن كتاب: بررسى طُرُق فرار از ربا دانلود: يا علي (ع)
منبع: سايت آيت الله مكارم شيرازي

معرفي وب سايت: چهارده معصوم ع
13/05/1387

هیچ نظری موجود نیست: